تأثیر ساختار سازمانی بر درگیری شغلی کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان: نقش واسطه‌ای توانمندسازی روان‌شناختی

  هدف از این تحقیق بررسی تأثیر ساختار سازمانی بر درگیری شغلی کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان از طریق نقش واسطه‌ای توانمندسازی روان‌شناختی بود. جامعۀ آماری تحقیق شامل تمام کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان استان‌های کرمان (50 =N) و یزد (45= N) بود. با توجه به کوچک بودن جامعۀ آماری، تمام افراد به‌عنوان نمونۀ آماری انتخاب شدند (95=n=N)، که از این تعداد، 76 پرسشنامه (کرمان 40 نفر و یزد 36 نفر) برگشت داده شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های ساختار سازمانی شاسکین و موریس (1984)، توانمندسازی روان‌شناختی اسپریتزر (1995) و درگیری شغلی کانونگو (1982) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از مدلسازی معادلات ساختاری و نرم‌افزار pls استفاده شد. نتایج نشان داد توانمندسازی روان‌شناختی بر درگیری شغلی اثر معنا‌دار دارد (49/0=β). همچنین، ساختار ارگانیکی و ساختار مکانیکی بر توانمندسازی روان‌شناختی اثر معنادار دارند (به‌ترتیب 30/0=β، 34/0=β). به‌علاوه، نتایج غیرمستقیم نشان داد که توانمندسازی روان‌شناختی بین ساختار ارگانیکی و درگیری شغلی (15/0=β)، همچنین بین ساختار مکانیکی و درگیری شغلی (17/0=β)، دارای نقش واسطه‌ای است. نتایج نشان داد برای افزایش درگیری شغلی کارکنان باید توانمندسازی روان‌شناختی و ساختار سازمانی مورد توجه قرار گیرد.